Roze Koek
Kou, een onvoldoende voor een repetitie, van de
trap gevallen, sleutels vergeten, nog meer kou, telefoon afgepakt, een vlek op
mijn nieuwe blouse en heel veel kou. Kortom een rotdag. Maar toen kwam ik
thuis, chagrijnig en teleurgesteld, smachtend naar een lichtpuntje in mijn
leven. En daar lag het, op de oeroude
tafel die van mijn oma is geweest. De
deuren van de hel gingen dicht en die van het paradijs stonden wijd open. Langzaam liep ik er op af, het straalde licht
uit en ik hoorde engeltjes zingen. Ik
sloop als een tijger op mijn prooi af, stap voor stap… Ik kon het niet geloven
, maar ik had het, eindelijk: Mijn Roze Koek.
Roze koek is gemaakt van een plat cakeje en een roze laagje
fondant. Andere namen voor Roze Koeken zijn glacékoeken of fondantcakes. In
Amsterdam worden ze "moesselientjes" genoemd. Men zegt dat die naam afstamt van de
Italiaanse fascistische leider Benito Mussolini. Tijdens belangrijke momenten werden de koeken
in andere uitvoeringen verkocht. Zo werden de koeken tijdens een belangrijke
voetbalkampioenschap in het oranje verkocht, tijdens Pasen in het geel en met de viering van de verjaardag van de paus
werden de koeken in het blauw verkocht.
Wat is er nou zo lekker aan de Roze Koek? Om te
beginnen voelt het cakeje heerlijk zacht
in je mond. Daarnaast kun je het fondant
op verschillende manieren opeten.
Hierdoor kunnen mensen hun creativiteit laten zien en extra genieten van
hun koekje. Een aantal voorbeelden van
hoe je het fondant kunt opeten:
1.
Likkend
2.
Schrapend met je vinger en dan je vinger
oplikken
3.
Schrapend met je tanden
4.
Met een lepel/vork
5.
Eerst figuurtjes op maken en in een hap opeten
6.
Eerst figuurtjes op maken en dan langzaamaan
opeten
En zo zijn er nog heel veel manieren. Ik verdeel mijn Roze
Koek in kleine stukjes. Daarna schrap ik met mijn tanden het fondant van alle
stukjes. En dan eet ik het overige in een keer op. Succes gegarandeerd!
Nadat ik mijn koekje
ophad, liep ik verdoofd naar mijn kamer. Het leek alsof er oorlog was in het
paradijs. Nog nooit was ik zo verdrietig
geweest. Ik had spijt dat ik mijn Roze Koek in een keer had opgegeten. Toen voelde ik iets fladderen in mijn maag.
Het koekje probeerde me wat te vertellen!
Ik liet mijn hoofd zakken en luisterde aandachtig. Niks. Ik zakte nog
meer met mijn hoofd tot ik niet verder kon. “Wat ben jij aan het doen?” Mijn kleine broertje staarde me aan.
Waarschijnlijk zat ik in een of ander
vreemde houding. Snel stond ik op, schopte mijn broertje mijn kamer uit en ging
ik in bed liggen. Mijn ogen begonnen langzaam dicht te vallen. Morgen, morgen
koop ik een pak Roze Koeken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten